Over mij

Waalse politicus
Voorzitster van de Kamer van Volksvertegenwoordigers
Gemeenteraadslid van de Stad Namen

Maar wie ben ik ?

Ik ben geboren in Namen en heb mijn eerste jaren doorgebracht in het hartje van de stad; mijn ouders woonden in een kleine flat op de boulevard langs de spoorweg. Ik herinner me de smalle tuin en de lawaaierige passage van de treinen die in het station van Namen aankwamen. Ik vond het heerlijk om fruit te plukken en op het grasveld te zitten kijken naar de lieveheersbeestjes, vlinders en andere insecten.

Ik was heel gewillig en onafhankelijk en ik daagde soms de keuzes van mijn ouders uit. Ik probeerde zelfs weg te lopen toen ik 3 was! Ik had mijn favoriete teddybeer in een theedoek gewikkeld om hem mee te nemen... Ik kon niet ver komen omdat ik niet hoog genoeg was om de deuropener te bereiken! Dit weerhield me er niet van om bang te zijn voor de grote Sint-Nicolaas. Mijn ouders vonden het al snel verstandiger om mij de realiteit van dit verhaal uit te leggen om een einde te maken aan mijn nachtmerries.

Toen mijn broertje geboren was, verhuisden we naar een huis in Champion, het dorp van mijn grootouders waar ik nu nog steeds woon. Al snel kwam er een zusje bij, tot onze grote vreugde. De eigenaar van het huis was timmerman en ik kwam vaak bij hem om de precisie van zijn werk te bekijken en te proberen de houtsoorten te herkennen. De geur van zaagsel staat in mijn geheugen gegrift, evenals die van honing, vers uit de bijenkorf, want hij was ook imker.

Wat school betreft, had ik het geluk dat ik samen met mijn buren naar de school in de buurt kon lopen, puur geluk! Als leergierige leerling verliepen mijn kleuterjaren, mijn lagere school en mijn middelbare school als vanzelf. Ik had vrije tijd voor sport, waaronder zwemmen en tennis, maar ook voor jeugdactiviteiten en kampen. Ik leerde klassieke gitaar spelen. Solfège en conservatorium waren enkele jaren het ritme van mijn leven.

Aangetrokken door het leren van talen en de ontdekking van andere culturen, koos ik onmiddellijk voor een vertaalopleiding aan het Institut Supérieur des Traducteurs et Interprètes (ISTI) in Brussel, nu een departement van de Université Libre de Bruxelles (ULB). Het onderwerp van mijn proefschrift hield verband met een fenomeen dat sindsdien een enorme vlucht heeft genomen: "Kraken en computers", met andere woorden, het hacken van computers. Enkele professoren hebben een bijzondere indruk op mij gemaakt, waaronder Jacques Rifflet, hij was journalist en jurist. Hij heeft indruk op mij gemaakt op het gebied van internationaal recht en politiek.

Na mijn afstuderen ben ik in het onderwijs gaan werken als tijdelijke vervanger van een taaldocent. Het was een geweldige ervaring in een technisch en beroepsinstituut. Vervolgens kreeg ik een baan bij een bank, werkte ik als secretaris-vertaler bij het Europees Comité voor Normalisatie en tenslotte, nadat ik was geslaagd voor een door Selor georganiseerd vergelijkend onderzoek, kreeg ik een functie op de afdeling personeelszaken van SWDE.

Omdat ik mijn kennis van het recht en van het financieel en budgettair beheer wilde verdiepen, ben ik begonnen met een jaar boekhouden in avondonderwijs en vervolgens met een master in overheidsbeheer bij Solvay. Dit was een veeleisende maar rijke ervaring in termen van uitwisseling van kennis over management en contacten met de ondernemerswereld. Intussen werd ik moeder van twee kinderen. Mijn slechtste herinnering aan die tijd? Een zaterdag aan het begin van de zomer, waarop ik van het ene lokaal naar het andere moest rennen om de vijf mondelinge examens op dezelfde dag af te leggen... Het was een heel gedoe om met de uren en de veelheid van onderwerpen om te gaan. En het beste deel? Ik heb mijn beroeps-, studenten- en gezinsleven moeten combineren, maar mijn inspanningen werden met succes bekroond met het behalen van deze Master in overheidsmanagement.

Mijn beroepsleven bij SWDE heeft me achtereenvolgens naar Brussel, Verviers, Namen, Charleroi en dan terug naar Verviers gebracht. Een echt pendelaar, en ik garandeer u dat de treinvertragingen geen legende zijn...

De contacten met plaatselijke verkozenen tijdens mijn beroepsactiviteit - ja, water is een gemeentelijke bevoegdheid - hebben me het belang van de politiek en haar invloed op de maatschappij beter doen inzien. Zelfs toen had ik graag meer vrouwen op de kieslijsten gevonden om op te stemmen... Toen heb ik voorgesteld om me te laten registreren. Ik werd onmiddellijk verkozen in de Provincie. Dit eerste mandaat bracht me ertoe betrokken te raken bij de commissie "cultuur" van de provincieraad. In die periode ben ik me gaan interesseren voor Félicien Rops, een Naamse kunstenaar die nu zijn eigen museum heeft in Namen, zijn stad.

Namen is mijn stad, "mon Namour". In oktober 2006 werd ik verkozen tot gemeenteraadslid en daarna werd ik fractieleider van mijn partij in de hoofdstad van Wallonië. Toen ik voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers werd, besloot ik mijn functie neer te leggen om me volledig aan deze nieuwe uitdaging te kunnen wijden. Vandaag ben ik nog steeds gemeenteraadslid.

Mijn investering in de politiek ging van kracht tot kracht. Eerst als kandidaat bij de federale verkiezingen en vervolgens bij de gewestelijke verkiezingen, werd ik in juni 2004 verkozen tot Waals parlementslid. Mijn werkzaamheden spitsten zich toen toe op het milieu, in het bijzonder de waterbescherming, en de begroting met de uitzonderlijke minister Michel Daerden.

In 2009 werd ik herkozen met de beste vrouwelijke score van mijn partij en trad ik toe tot de Waalse regering als minister van Volksgezondheid, Sociale Actie en Gelijke Kansen. Ik wilde deze mooie ervaring vastleggen door een boek uit te geven onder de titel "Saisir sa chance" (Grijp je kans): een reeks getuigenissen en dialogen met opmerkelijke mensen die bij deze bevoegdheden betrokken zijn.

In 2014 werd ik Waals minister van Tewerkstelling en Opleiding. Ik heb een nooit geziene hervorming van de werkgelegenheidssteun tot stand gebracht, die eenvoudiger en doeltreffender is, en ik heb van de herwaardering van de alternerende opleiding een prioriteit gemaakt, een sector die echt banen creëert.

In 2017 keerde ik voortijdig terug in de banken van het Waals Parlement na de ongekende val van de Waalse regering als gevolg van een "uittrekking" van de stekker, zoals sommigen zouden zeggen...

In 2019 heb ik besloten om de federale lijst van Namen te nemen en ben ik in de Kamer van Volksvertegenwoordigers gekomen. Een ander perspectief, nieuwe onderwerpen en een plaats vol geschiedenis. Het is in de Commissie Volksgezondheid dat ik graag de dossiers breng in het kader van de gezondheidscrisis gelinkt aan Covid-19. Ik werk aan wetgeving zoals de voorstellen over euthanasie of om de voorwaarden voor vrijwillige zwangerschapsonderbreking in België te versoepelen.

Het duurde bijna 500 dagen om de federale regering te vormen, die in oktober 2020 aantrad.

Ik word de eerste vrouwelijke voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Sinds de oprichting van België in 1830 hebben 51 mannen elkaar in deze functie opgevolgd, het werd tijd dat de 52ste kaart anders zou zijn.

Ik ben blij en trots dat ik met het geslacht kan breken en een voorbeeld kan stellen zodat andere vrouwen nu ook de hoogste verantwoordelijke functies in ons land durven in te nemen. Uiteraard behoren de strijd tegen elke vorm van discriminatie en in de eerste plaats de strijd voor de gelijkheid van mannen en vrouwen tot mijn prioriteiten, evenals het behoud van het milieu en duurzaamheid, burgerparticipatie en openheid ten opzichte van Europa.

Wat een prachtige uitdaging...