HERDENKING VAN DE AANSLAGEN IN BRUSSEL

Beste collega's,

Herdenkingen zijn belangrijk, want niet alleen biedt een herdenking de gelegenheid om hulde te brengen aan de slachtoffers in al hun diversiteit, ze vormt ook een reminder voor de tragische gevolgen van haat, extremisme en fundamentalisme.

Gruwel en wreedheid: twee woorden die het beeld oproepen van de ijselijke taferelen die zich op 22 maart 2016 voltrokken, een dag waarop wij allen, machteloos en vol ongeloof, getuige waren van
een barbaarse geweldsspiraal.

Die dag staat onuitwisbaar in ons geheugen gegrift. Op 22 maart 2016 vonden er drie gecoördineerde zelfmoordaanslagen plaats, op 07.58 uur en op 09.11 uur, twee op de luchthaven van Zaventem en een in het metrostation Maalbeek. 32 vrouwen en mannen kwamen om en er vielen 340 gewonden. Al snel werd de verantwoordelijkheid voor de aanslagen opgeëist door de Islamitische Staat. Die dag kwam het openbare leven in ons land collectief tot stilstand. Wij herinneren ons allen de drukkende en doodse stilte in de straten van Brussel, en de aanwezigheid van militairen op verschillende plaatsen. Maar we herinneren ons ook alle boodschappen van steun voor de slachtoffers, boodschappen van onbegrip, ontreddering, woede, maar ook met een oproep tot vrede, op het bordes voor de Brusselse Beurs. Wij herinneren ons de brandende kaarsjes, de bloemen die mensen hadden neergelegd en de krijttekeningen op de grond.

Deze aanslagen waren de bloedigste aanval in België sinds de Tweede Wereldoorlog. De golf van emoties is nog steeds even heftig, gezinnen werden uiteengereten, levens voor altijd gebroken.
Deze mannen en vrouwen waren verpleegkundige, advocaat, leerkracht, musicus, IT'er, ingenieur, student, … Ze hadden de Amerikaanse, Mexicaanse, Nederlandse, Indiase, Congolese, Zweedse,
Italiaanse of Poolse nationaliteit. Ze waren op weg naar hun werk, gingen studeren of wilden op reis vertrekken naar het buitenland. Ze laten een peilloze leegte achter, die nooit meer opgevuld zal
worden.

Het jongste slachtoffer is Leopold Hecht. Hij was twintig en nam de metro naar de Université Saint-Louis om de lessen recht bij te wonen. Het oudste slachtoffer is André Adam. Hij was 79 jaar,
ereambassadeur van België en had net zijn echtgenote afgezet aan de luchthaven, waar zij samen met hun dochter het vliegtuig wilde nemen naar de Verenigde Staten.

Onze gedachten gaan ook uit naar de gewonden, die de aanslagen overleefd hebben en de pijnlijke lichamelijke en geestelijke littekens van die moorddadige dag voor altijd met zich meedragen.

Talloze families blijven verweesd achter, vele kinderen moeten nu opgroeien met het gemis van een dierbare die er niet meer is.

In 2022 is terreur nog steeds een dreiging waarop we alert moeten zijn. Het is onze plicht als democraten om te blijven ijveren voor een veiliger wereld. Uiteraard moeten we waakzaam blijven, maar we mogen ons nooit laten leiden door angst en haat. We moeten vooruit, en we moeten daarbij luisteren naar ons hart, maar ook naar ons verstand.

Zoals de boodschap die een onbekende kort na de aanslagen in het metrostation Maalbeek achterliet zo treffend zegt: "Oorlogen beginnen in de hoofden van mensen, en het is in de hoofden van
de mensen dat de verdedigingslinie van de vrede moet worden opgetrokken". Het is een boodschap die akelig actueel is.

Ik wil ook mijn immense dankbaarheid uitdrukken aan al diegenen die de slachtoffers te hulp gekomen zijn, en aan al diegenen die hen ook vandaag nog elke dag bijstaan.

Sinds de dag van de aanslagen zijn er zes jaar verstreken. Woorden schieten altijd te kort wanneer er zoveel mensen om het leven komen.

Mag ik u verzoeken enkele ogenblikken van bezinning in acht te nemen ter nagedachtenis van allen die uit het leven weggerukt werden door blind fanatisme en moorddadige waanzin?

Eliane TILLIEUX