Internationale Dag van het samenleven in vrede 16 mei 22

Maandag 16 mei 2022

Internationale Dag van het samenleven in vrede
Toespraak van mevrouw Eliane Tillieux,
Voorzitster van de Kamer van volksvertegenwoordigers

Beste collega's,
Dames en heren,

Samenleven in vrede vergt luisterbereidheid en de wil om te leven in vrede en harmonie.

Blijk geven van achting, respect en erkenning ten aanzien van de ander, en aanvaarden dat mensen verschillend zijn, zijn een must om te kunnen samenleven in vrede.

Op 8 december 2017 nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie aan waarbij 16 mei werd uitgeroepen tot Internationale Dag van het samenleven in vrede.

Deze dag is een handvat om de inspanningen van de internationale gemeenschap voor vrede, verdraagzaamheid, een inclusieve samenleving, begrip en solidariteit aan te wakkeren. Het is ook de gelegenheid om uiting te geven aan de diepe wens om samen –
want onze kracht ligt in eenheid in verschil en in verscheidenheid - te leven en actie te ondernemen om te bouwen aan een leefbare wereld, met vrede, solidariteit en harmonie als bouwstenen. Iedereen kan een steentje bijdragen aan dat grote project. Deze
boodschap moet boven alles uitklinken en moet door hartstocht ingegeven belijdenissen, ongeacht of deze van ideologische, religieuze of partijpolitieke aard zijn, altijd overstemmen.

In het kader van deze Internationale Dag, en in een moeilijke context, wilde ik in de Kamer een weerkerend event rond het thema samenleven organiseren. We hebben nog maar net een gezondheidscrisis achter de rug, we worden geconfronteerd met forse prijsstijgingen en in Oekraïne, aan de poort van Europa, woedt er een oorlog. Deze crisissen dragen de kiem in zich van de neiging om zich weer op zichzelf terug te plooien, en misschien weer banden te verbreken. U weet net als ik dat vele Belgen zich momenteel de speelbal voelen van verslechterende economische omstandigheden. Voor velen oogt de toekomst somber. In moeilijke periodes zoals deze is het gevaar voor een radicalisering van de standpunten groot. Extremisme gedijt op een voedingsbodem van opborrelende onvrede en toenemend onbegrip.

Op deze dag willen we een boodschap van hoop en optimisme de wereld insturen: we zetten de deuren van de Kamer open voor burgers die hun schouders zetten onder een wervend en zinvol project om de tegenstellingen in onze samenleving te overstijgen,
gevoelens van wrok achter zich te laten en in harmonie samen te leven.

Wij verwelkomen vandaag de groep "Retissons du Lien". Deze groep bestaat uit nabestaanden van slachtoffers van de aanslagen van Brussel en Parijs en personen die deze aanslagen overleefd hebben, gezinnen waarvan een van de leden een aanhanger is van de jihadistische ideologie, en eerstelijnshulpverleners - professionals uit het straathoekwerk, de rechtshulp, het onderwijs, enz. die rechtstreeks met het fenomeen van gewelddadige radicalisering geconfronteerd worden.

Sinds 22 maart 2018 komt deze groep regelmatig bijeen om na te denken over wat er gebeurd is. De aanvaarding van de veelheid van ideeën en het ontwikkelen van empathie, de reflectie over negatieve beeldvorming, over het identitaire hokjesdenken, over stigma's en de gevolgen daarvan, het bevorderen van de uitoefening van het burgerschap en de geweldloze actie en, tot slot, het gedenken van gebeurtenissen die de geschiedenis van de 21 ste eeuw getekend hebben, dat zijn de belangrijkste doelstellingen van deze groep.

Laten we even teruggaan in de tijd, terug naar de jaren 2015, 2016 en 2017, toen de wereld verscheurd werd door blind geweld en fanatisme. We moesten verbijsterd en vol ongeloof toezien hoe de ene nog zwaardere terroristische aanslag op de andere volgde.
Met die aanslagen wilden de terroristen de zaadjes van verdeeldheid en conflict die al geplant waren, voedsel geven en onze democratieën verzwakken.

Ieder van ons heeft dat fanatisme in deze Assemblee krachtig veroordeeld. Fanatisme is immers de kweekbodem van terrorisme, doordat het de menselijkheid zelf ontkent.

Menselijkheid betekent immers dat mensen verschillend zijn, en ook mogen zijn.

Tegenover deze obscurantistische en fanatieke krachten hebben wij opnieuw uitdrukkelijk gewezen op het primaat van de fundamentele vrijheden en de onaantastbare rechten van ieder mens.

Groepen of verenigingen zoals de groep die wij vandaag in dit halfrond verwelkomen, schudden ons geweten wakker. Zij herinneren ons eraan dat geen enkele doctrine of godsdienst de menselijke waardigheid op welke manier ook, wanneer dan ook en in welke
omstandigheden ook mag aantasten of wegnemen. Deze vrouwen en mannen van goede wil trekken resoluut de kaart van de dialoog, het wederzijds begrip en de samenwerking, en sporen de mensen aan tot vergeving en mededogen, om het pad te effenen naar een wereld met meer broederlijkheid, solidariteit en menselijkheid.

Ik zou willen besluiten met een citaat van Mohamed El Bachiri, een Marokkaanse Belg, moslim en Molenbekenaar, die bij de aanslagen van 22 maart 2016 zijn vrouw en grote liefde en moeder van zijn kinderen verloor. Hij schreef een boek met de titel Een jihad van liefde.

Ik citeer: « De jihad van liefde moet het antwoord zijn op hen die verdeeldheid willen zaaien en geweld en terrorisme propageren. Vervloekt zij de oorlog, vervloekt het terrorisme. Laten we verdergaan vanuit het hart en de rede, met een overtuiging, of die nu
religieus is of niet … Laten we de liefde aanboren, die onuitputtelijke grondstof, die uit het hart komt en niet uit de bodem. »

Eliane TILLIEUX