Huldebetoon ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart 2016

Beste collega’s,

Er zijn data die in ons geheugen gegrift staan. 22 maart 2016 is helaas zo een datum.

Met afgrijzen en verbijstering hebben we die dag vernomen dat barbaars terrorisme na onze Franse buren ook ons land midscheeps had geraakt. In één klap leek alles waarmee we ons met zoveel kracht en overtuiging bezighielden er nog maar weinig toe te doen in het licht van de actualiteit die zich voor onze ogen ontspon.

We herinneren ons allemaal wat we aan het doen waren toen de gewelddadige explosies de luchthaven van Zaventem en het metrostation Maalbeek verwoestten.

We herinneren ons nog de gevoelens van afschuw en ongeloof die we op dat ogenblik ervoeren…

Door de omvang van de aanslagen, de doelwitten waartegen ze gericht waren en de manier waarop ze uitgevoerd werden, werd ons land bruusk in een klimaat van ongeziene terreur gedompeld. Die dag hadden de terroristen het gemunt op de verdraagzaamheid, de rechtvaardigheid, het recht op verscheidenheid, de vrijheid van meningsuiting, fundamentele waarden van de democratie.

Ik was diep geraakt door het plichtsbesef en de moed waarvan de hulpverleners, de politieagenten, het medisch personeel en zelfs gewone voorbijgangers blijk gaven toen ze geconfronteerd werden met dat gruwelijke, zinloze en blinde extremisme.

Beste collega’s,

Op deze vijfde verjaardag van de aanslagen van 22 maart 2016 zijn de littekens nog altijd diep, en ook al kunnen ze met de tijd vervagen, verdwijnen zullen ze nooit.

Terrorisme blijft een wereldwijde uitdaging, zoals nogmaals duidelijk werd door de recente aanslagen in Parijs, Nice en Wenen. Het is onze plicht om alles te doen wat in onze macht ligt opdat we kunnen leven in een veiliger wereld waar samenleven de norm is. Elk gebroken leven is een tragedie.

Woorden schieten absoluut te kort wanneer zoveel mensen het leven verliezen of ernstig gewond raken. Mijn gedachten gaan uit naar alle families en vrienden van de slachtoffers van deze aanslagen. Mijn gedachten gaan ook uit naar de gewonden, die dit trauma meedragen in hun lichaam en geest, en naar allen die van ver of van dichtbij geconfronteerd werden met deze aanslagen.

Mag ik u verzoeken enkele momenten van bezinning in acht te nemen ter nagedachtenis van alle slachtoffers van dit blinde fanatisme en deze moorddadige waanzin?

Eliane TILLIEUX